Na een succesvol oliebollentoernooi en jaarwisseling werd het weer tijd voor serieuzere zaken, de competitie moest hervat worden. Het derde vlaggenschip van DOW/WH kon zich in 2016 Herbstmeister noemen, maar moest die plekje wel delen met de ervaren spelers van Rodenburg 3. In de afgelopen competities was dit een vaste tegenstander voor de Friezen, echter voor het seizoen 2016-2017 was dit het eerste ontmoeting. In alle ontmoetingen moesten de Friezen de punten afstaan aan de Groningers. Het wordt dus hoog tijd om dit tij te keren.
Zowel Rodenburg als DOW/WH hadden voor aanvang van de wedstrijd nog een ongeslagen status en staan beide teams op evenveel punten. Rodenburg heeft 1x gelijk gespeeld en DOW/WH is de competitie begonnen met een punt in mindering. Op papier zijn beide dus zeer aan elkaar gewaagd en dit kon wel eens een spannende wedstrijd worden.
Met de voorkennis van vorige ontmoetingen werd de voorbespreking geopend. Zo werden de spelers van Rodenburg 1 voor 1 benoemd en wat hun specialiteiten zijn. Daar waar zij specialisten hadden, beschikt de thuisploeg ook over specialisten. Het team dat vandaag het scherpst in de wedstrijd zat, zou dan als winnaar van het veld lopen. Het voorbeeld werd al gegeven door het 5de en 6de, zij hadden de tegenstanders op de pijnbank gelegd en konden zich winnaars noemen. Een goed voorbeeld doet volgen zou men zeggen..
Na een korte inschiet-sessie werd het startsignaal gegeven. Direct werd er door beide ploegen veel druk gezet, waardoor het aanvallend wat aftastend en voorzichtig speelde. Het duurde dan ook enkele minuten voordat de nul van het scorebord verdween. Rodenburg was de eerste die het gat van de korf wist te vinden, maar de aanval daarop werd direct beantwoord door de thuisploeg. De volgende Friese aanval zorgde ervoor dat de thuisploeg aan de leiding kwam. Heel lang kon het combiteam niet van de voorsprong genieten.
Dankzij goed verdedigend werk aan beide zijden stond er na zo’n 10 minuten nog steeds 2-2 op het scorebord. Om een doelpunt te kunnen maken moest er flink geïnfesteerd worden. Daar waar DOW/WH doelpunten kon scoren middels afstandschoten of doorloopballen, profiteerden de gasten van vrijeballen en strafworpen. Door de grotere ervaring van de gasten wisten zij slim van kleine overtredingen grotere kansen te maken, wat hun in de wedstrijd hield. Echter door veel druk te leveren op de schutters werd er weinig gescoord. Het leek er op dat DOW/WH met een kleine achterstand de kleedkamers zou gaan opzoeken, maar nog vlak voor het rust-signaal werd er nog een afstandsschot uitgeperst. Met een stand van 7-7 werden de kleedkamers opgezocht.
Nadat alle bezwete kopjes een plek in de kleedkamers hadden gevonden kon er worden begonnen met de tactische bespreking. Althans dat werd geprobeerd, het was eerst zaak om op adem te komen. De eerste helft had toch behoorlijk veel energie gekost, waardoor de pauze uitstekend op zijn plaats viel. Gelukkig zijn de longen nog jong, waardoor iedereen weer snel op adem was en zo kon er alsnog begonnen worden met de bespreking. Commentaar was er niet veel, complimenten wel. Er moest zorg voor gedragen worden dat er niet verzwakt werd en proberen de wedstrijd naar je toe te trekken. Ook moest er voor gewaakt worden dat zij geen overtredingen konden uitlokken, want van de 7 doelpunten waren er 4 gescoord uit standaard situaties. Na deze wijze woorden wordt het speelveld weer opgezocht.
Ook de scheidsrechter was weer klaar voor de tweede helft en zo werd de wedstrijd weer hervat. Niemand kan verklaren hoe het kan, maar bijna iedere wedstrijd heeft het derde moeite om het ritme van de eerste helft weer te vinden. Zo ook dit maal was de openingsfase slordig, er werden ballen niet goed aangespeeld en het spel was ook onverzorgd. Gelukkig werd er wel goed verdedigd waardoor Rodenburg niet te veel kon profiteren. Ze wisten een maximaal gat van 2 doelpunten te creëren, waarna de Friezen weer volledig wakker waren geschut. Het gat werd gedicht naar 1 verschil, maar dat was van korte duur. De paarshemden van Leek wisten middels slim blijven spelen het verschil terug te dringen naar 2. Weer was het de thuisploeg die in de achtervolging moest en dit lukte, verschil terug naar 1. Rodenburg zag de bui al hangen, want ook zij kennen ons al een tijdje. Zij moeten het hebben van de eerste 10 minuten en wij van de laatste minuten. Oftewel zij moeten het hebben van de routine en wat minder van de conditie.. De bij iedereen gevreesde Janet werd van de bank gestuurd en kwam de Leeksters versterken. Maar of dit het gewenste effect had voor de gasten valt in twijfel te trekken. Nog geen minuut nadat ze het veld had betreden werd de stand weer gelijk getrokken.
De verdediging had de wedstrijd goed in tang, net zoals de eerste helft bleef het scoren moeilijk. Met name het vak tegen Janet deed het voortreffelijk, waardoor voor het eerst in tweede helft de Friezen weer op voorsprong kon komen. Bij een stand van 12-11 werd het tijd om onze jokers van de bank te sturen. Daar waar Rodenburg gebruik kon maken van 1 joker, luisterend naar de naam Janet, kon de thuisploeg gebruik maken van de twee P’s. De ene P wordt in de volksmond Pier Jan genoemd en de andere houd het iets korter, hij luistert namelijk naar de naam: Pie. Met nog zo’n 5 minuten te spelen mochten deze beide heren het veld betreden, in de hoop de punten in eigen huis te houden.
Echter door 2 kleine slippertjes in de verdediging kwamen de gasten weer op voorsprong en moest DOW/WH alles uit de kast halen om alsnog te kunnen winnen. Dit werd enorm moeilijk gemaakt, Rodenburg was vast besloten de bal niet meer af te laten pakken. Hun spel werd iets vertraagd en zo probeerden zij de wedstrijd uit te ballen. Met nog anderhalve minuut op de klok wist de verdediging de bal te veroveren. Dit zorgde ervoor dat het aanvalsvak in de achtervolging kon. Dat Pie het spel nog niet verleerd was, bleek direct uit zijn eerste actie. Hij wist uit diezelfde actie een strafworp te versieren en ook te verzilveren. De spanning in de laatste minuut was om te snijden. Rodenburg had nog 60 seconden om de wedstrijd te kunnen beslissen. Gezien zij bijna de hele wedstrijd voor hadden gestaan, waren ze nu ook vastbesloten de wedstrijd te gaan winnen. Zo werd gelijk de aanval gezocht, ipv de wedstrijd uit te spelen. Het schot werd gemist en afgevangen door de Friezen. Nu had de thuisploeg de troef in handen om de wedstrijd te kunnen beslissen. Maar ook de thuisploeg ging vol voor de aanval en met succes! Sipke wist van afstand de korf te vinden en kon de stand zo op 14-13 zetten. BAM!! Voor het eerst in de geschiedenis van dit treffen zo dicht bij een overwinning! Met nog zo’n 10 seconden op de klok kon dit bijna niet meer fout gaan.
De routiniers van Rodenburg kregen nog 1 kans, ze hadden 10 seconden tijd om nog eenmaal het van de korf te vinden. Met de zenuwen in hun lichaam moesten de aanvallers van DOW/WH toekijken hoe de verdediging deze laatste seconden de wedstrijd op slot gooiden. Die laatste seconden leken wel minuten te duren. Wanneer floot de scheidsrechter voor de laatste keer??? Dat was de grote vraag. Na 3 a 4 balcontacten werd er een slimme actie door Rodenburg op touw gezet, uit stilstand werd onderhands de bal omhoog gegooid. Die gaat mis, die gaat mis… NEEEEEE toch raak! Hoe is het mogelijk?? Direct na het doelpunt fluit de scheidsrechter voor de laatste keer en is de wedstrijd beslist. Met een kleine teleurstelling werden de handen van tegenstanders geschud en wordt de zijkant van het veld opgezocht. De teleurstelling is van zeer korte duur, het besef dat we een punt hebben gewonnen tegen Rodenburg nam dit snel weg.
Beide ploegen hebben gestreden voor de punten en die zijn ook eerlijk verdeeld. Niemand ging dit keer met lege handen naar huis. Dankzij goed teamwork en veerkracht te tonen hebben we ons terug kunnen knokken en daardoor een punt weten te pakken. Ondanks dat het op papier een gelijkspel is geworden, voelde het wel als een overwinning! Zo werd de ongeslagen status behouden en moet de eerste plaats nog steeds gedeeld worden met Rodenburg. Dankzij deze wedstrijd hebben we gezien en vernomen dat het mogelijk is om hun te verslaan!
Om het goede prestaties van de competitiestart te vieren en te werken aan de teambuilding had de “feestcommissie” van het derde al een uitje gepland na deze wedstrijd. Dat er een punt gewonnen was, maakte de vreugde nog groter. Naar mate de middag vorderde vergrootte de vreugde. Niet alleen de wedstrijd van het derde was een cliffhanger, ook de wedstrijden van het tweede en eerste waren om te snijden van de spanning. Hoe deze wedstrijden verlopen zijn, leest u in de verslagen van beide teams. Wel kunnen we mededelen dat het spannende en vooral ook mooie wedstrijden waren. Een genot om naar te kijken!
Maargoed, terugkomend op het teamuitje.. De dames van de organisatie hadden een etentje geregeld bij Kyoto, de sushi specialist van Drachten en omstreken. Wegens prive-omstandigheden kunnen wij u niet vertellen wat er tijdens het dineren allemaal is besproken. Sommige onderwerpen kunnen beter niet boven tafel komen.. Wel kunnen we vertellen dat het enorm gezellig was en dat er intens genoten is! Namens alle teamgenoten wil ik dan ook de organisatie bedanken! Ook worden alle supporters bedankt voor het aanmoedigen! Wij hopen u a.s. zondag weer te mogen horen vanaf de tribunes in de Dûnoardhal. Dan wordt er gespeeld tegen hekkensluiter Leeuwarden. De vorige wedstrijd werd dan wel gewonnen, maar met een minimaal verschil van 2. Dit beloofd dus een spannende wedstrijd te kunnen worden. De wedstrijd wordt om 13:20 uur gestart. Tot dan!
